Η «Κίνηση Πολιτών για μια Ανοικτή Κοινωνία» (Κ.Π.) πραγματοποίησε στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της με τίτλο: «Η αυριανή Ελλάδα», τη Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2016, στον Πολυχώρο Οι Φίλοι της Μουσικής, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, εκδήλωση με θέμα:

«Ανάπτυξη Ανθρώπινο δυναμικό και Δεξιότητες»

 Ομιλητές ήταν (αλφαβητικά) ο κ. Νίκος Βέττας, Γενικός Διευθυντής ΙΟΒΕ, Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, η κ. Αντιγόνη Λυμπεράκη, καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών, και ο κ. Θεόδωρος Φέσσας Πρόεδρος του ΣΕΒ.

Συντονιστής ήταν ο κ. Βασίλης Ράπανος, Ακαδημαϊκός, Πρόεδρος του ΔΣ της Alpha Bank  κει μέλος του ΔΣ της Κίνησης Πολιτών.

Ειδικότερα οι ομιλητές αναφέρθηκαν στα εξής:

Ο κ. Βέττας στην ομιλία του αναφέρθηκε κυρίως στην οικονομική διάσταση του θέματος. Η ελληνική οικονομία επισήμανε κατά τα έτη 2000-2008 χαρακτηριζόταν από υψηλές προσδοκίες που δημιούργησε η προσπάθεια  σύγκλισης με την ζώνη του Ευρώ, που συνεπαγόταν θετικές αποδόσεις κεφαλαίων με χαμηλό ρίσκο, με αποτέλεσμα αύξηση των επενδύσεων, κινήτρων και θέσεων εργασίας. Οι προσδοκίες αυτές δεν ισχύουν πλέον. Αποτέλεσμα είναι ότι εξαιτίας της έλλειψης αυτής αλλά και μιας σειράς άλλων λόγων (με προεξέχουσα την έλλειψη συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων) οδηγηθήκαμε στη σημερινή συρρίκνωση. Οι τρεις τομείς μεγάλης απασχόλησης στην Ελλάδα όπως ίσχυαν, δηλαδή οικοδομή, δημόσιο και λιανικό εμπόριο δέχονται ισχυρές πιέσεις. Οι επιχειρήσεις, η τεχνική εκπαίδευση και τα πανεπιστήμια είναι οι τρεις πυλώνες που μαζί με την απαραίτητη σταθερότητα και την αποκατάσταση των σχέσεων εμπιστοσύνης Κράτους / Πολίτη μπορούν να προσελκύσουν επενδύσεις και γενικότερα να συντελέσουν στην ανόρθωση του τόπου.  Στα πλαίσια αυτά, ενδεικτικά πρότεινε τη γενικότερη «ελάφρυνση» των επιχειρήσεων (φορολογική, γραφειοκρατική κλπ), την εξυγίανση και ανάπτυξη της τεχνολογικής εκπαίδευσης (η οποία σήμερα είναι κυριολεκτικά κακοποιημένη) και το άνοιγμα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με την ίδρυση μη κρατικών, όχι απαραίτητα κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων.

Η κ. Λυμπεράκη αναφέρθηκε στη σημασία της κινητικότητας του ανθρώπινου δυναμικού στην ανάπτυξη της χώρας μας αλλά και την αναγκαιότητα ενός εθνικού αφηγήματος, ως οδικού χάρτη, προκειμένου να επιτευχθεί ο ανωτέρω στόχος.

Ως προς την κινητικότητα – όχι μόνο γεωγραφική: τη φυγή δηλαδή αλλά και την επιστροφή ή άλλη εισροή εργατικού δυναμικού στη χώρα μας ή της κινητικότητας εντός συνόρων-  αλλά και έναντι της κινητικότητας που αφορά αλλαγή αντικειμένου, συνθηκών εργασίας κλπ. επισήμανε ότι,  ως λαός είμαστε γενικά επιφυλακτικοί.

Αναμφισβήτητα όμως η Ελλάδα ωφελήθηκε εξαιρετικά σημαντικά κατά το παρελθόν από την εισροή εργατικού δυναμικού από το εξωτερικό, σε ορισμένους τομείς (όπως παραδείγματος χάριν σε αυτόν της παροχής υπηρεσιών ). Το πρόβλημα είναι σήμερα για όσους φεύγουν – αφήνοντας πίσω τους κενό και σε επιχειρηματικότητα και σε καινοτομία αλλά και σε κεφάλαια –  και δεν έρχονται αντίστοιχα άλλοι. Και αυτό είναι απαραίτητο να αλλάξει.

Ως προς την αναγκαιότητα θέσπισης ενός εθνικού αφηγήματος επισήμανε ότι, οι λύσεις στα προβλήματα που βιώνει η χώρα μας δεν δίνονται από τον «από μηχανής θεό». Πρώτα είναι απαραίτητη η ορθολογιστική καταγραφή των αιτιών που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, προκειμένου στην συνέχεια να εξευρεθούν και τελικώς να εφαρμοσθούν οι λύσεις που θα μας βγάλουν από αυτήν.

Τέλος τόνισε την ανάγκη περαιτέρω ανοίγματος των σχέσεων του Κράτους προς τους ξένους που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας αλλά και με τους Έλληνες του εξωτερικού, που πολύ (και όχι μόνο οικονομικής φύσεως)  μπορούν να συμβάλλουν στην ανόρθωση του τόπου. Στα πλαίσια αυτά είναι επιβεβλημένη η συμμετοχή τους στις εθνικές εκλογές με δικαίωμα ψήφου.

Ο κ. Φέσσας στην ομιλία του αναφέρθηκε στο υλικό αλλά και ανθρώπινο κεφάλαιο ως τους σημαντικότερους συντελεστές παραγωγής. Επισήμανε ότι η χώρα μας, αν και είναι καταρχάς δεκτική επενδύσεων (λόγω πολιτισμού, κλίματος προθυμίας για παρεμβάσεις κλπ.)  έχει σήμερα έλλειψη και από υλικές επενδύσεις αλλά και από κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Ο λόγος είναι τα τελευταία σαράντα και πλέον χρόνια είχε επαναπαυθεί στην υπάρχουσα κατάσταση χωρίς διάθεση προσαρμογής στις νέες συνθήκες. Επισήμανε την ανάγκη ύπαρξης μεγάλων επιχειρήσεων, ως πηγή πλούτου και ανάπτυξης, αφού αυτές μπορούν και είναι σε θέση να προσελκύσουν μεγάλες επενδύσεις (με παράλληλη δημιουργία θέσεων εργασίας) αλλά και πολύτιμη για τη γενικότερη ανάπτυξη τεχνογνωσίας. Όσον αφορά την κινητικότητα ανέφερε ότι, αυτή δεν είναι πλέον μόνο γεωγραφική αλλά αφορά (και πρέπει να αφορά) νέες μορφές απασχόλησης που απαιτούν γνώσεις αλλά και χαρακτήρα. ΄Οσον αφορά το τελευταίο  υπογράμμισε ότι οι γνώσεις αποκτούνται, σημασία έχει ο χαρακτήρας των ανθρώπων που δουλεύουν: σε ποσοστό  70% έναντι του 30% των γνώσεων.

Τέλος,

Ο κ. Ράπανος τόνισε ότι, αναγκαία προϋπόθεση αλλά και βασικό κίνητρο για την ανάπτυξη  της χώρας προκειμένου να βγει από την κρίση, (και όχι μόνο την οικονομική)  είναι η αποτελεσματική προσέλκυση  υλικών επενδύσεων (κεφαλαίων) αλλά κυρίως επενδύσεων στο ανθρώπινο δυναμικό. Η επένδυση αυτή μπορεί να προέλθει κυρίως με την παροχή κατάλληλης Παιδείας, απαραίτητα προσαρμοσμένης στις εξειδικευμένες σύγχρονες συνθήκες και κυρίως στις σημερινές τεχνολογικές εξελίξεις. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι πάνω από τις μισές συναλλαγές στις Τράπεζες σήμερα γίνονται από μηχανήματα.

Είναι επιβεβλημένη, πλέον η αλλαγή ή η προσαρμογή των υφιστάμενων, πλην όμως ξεπερασμένων και αναχρονιστικών νοοτροπιών στις νέες συνθήκες και στην αγορά εργασίας.

Συμπερασματικά, ως θέσεις και προτάσεις της Κ.Π. πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, που αποτέλεσε αφορμή για την ανωτέρω εκδήλωση, μετά την πολύτιμη συμβολή των ομιλητών, μπορούν να διατυπωθούν τα εξής:

1. Αναγκαία είναι για την ανόρθωση και ανάπτυξη του τόπου μας, ιδίως σήμερα μεσούσης της κρίσης, η προσέλκυση υλικών επενδύσεων αλλά και η περαιτέρω ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού της, ούτως ώστε να ξαναγίνει η Ελλάδα ανταγωνιστική. Ο δρόμος αυτός είναι επιβεβλημένο να είναι σύγχρονος, αποτελεσματικός και απαλλαγμένος από αναχρονιστικές νοοτροπίες, πρακτικές αλλά και ανώφελες –τελικά- ιδεοληψίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο τόπος χρειάζεται μεγάλες (και μικρές) επιχειρήσεις, ως πηγή πλούτου και τεχνογνωσίας. Το αυτό ισχύει με τη δημιουργία μη κρατικών (όχι απαραίτητα κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων. Η αντίθετη άποψη προσκρούει όχι μόνο στο κοινό συμφέρον αλλά και στη γενικότερη πορεία και προσανατολισμό της Ελλάδας  ως ίσο και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πλαίσια της οποίας θέλουμε – και μας αξίζει- να ζούμε.

2. Απαραίτητο συστατικό της ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού είναι η μέσω κατάλληλης Παιδείας καλλιέργεια της νεολαίας και η απαραίτητη κινητικότητα και προσαρμοστικότητα στις νέες σύγχρονες συνθήκες στην αγορά εργασίας, η οποία δεν αφορά μόνο τους νέους ανθρώπους.  Δεν είναι ανάγκη να μας οδηγεί η (οποιαδήποτε) κρίση στις διαπιστώσεις  αυτές.

3. Απαραίτητη όχι μόνο για την προσέλκυση νέων επενδύσεων πάσης μορφής αλλά κυρίως για τη γενικότερη ανόρθωση και ανάπτυξη του τόπου μας είναι η αποκατάσταση της κλονισθείσας εμπιστοσύνης στις σχέσεις μεταξύ Κράτους και Πολίτη, κυρίως η εμπιστοσύνη του τελευταίου στους θεσμούς οι οποίοι διαχρονικά πρέπει να λειτουργούν αποτελεσματικά εξελισσόμενοι. Το Κράτος πρέπει να έχει συνέχεια και συνέπεια έναντι του Πολίτη. Αν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη προς αυτό, τότε θα έρθουν και επενδύσεις, υλικές και έμψυχες. Παράλληλα, θέσπιση και εφαρμογή συγκεκριμένων κανόνων αξιολόγησης, αποδοτικότητας αλλά και ανταποδοτικότητας  εκατέρωθεν.

4. Τέλος μικρό αλλά ουσιαστικό λόγω συμβολισμού, βήμα προς την εδραίωση και ανάπτυξη της εμπιστοσύνης του Κράτους προς τον Πολίτη και την ισότιμη αντιμετώπιση του (πολίτη) από αυτό (κράτος) το δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες Πολίτες που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό.