9/2/2009

Η Απονομή της Δικαιοσύνης από τη Σκοπιά του Πολίτη

Στις 9 Φεβρουαρίου 2009 η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ οργάνωσε, στο αμφιθέατρο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Δημόσια Συζήτηση με θέμα: «Η Απονομή της Δικαιοσύνης από τη σκοπιά του Πολίτη».

Η παρουσίαση και ανάπτυξη των ζητημάτων έγινε διαλεκτικά, με ερωταποκρίσεις μεταξύ δύο πάνελ. Οι μετέχοντες στο πρώτο πάνελ (οι δημοσιογράφοι Ιωάννα Μάνδρου και Γιάννης Μαρίνος και ο καθηγητής Λίνος-Αλέξ. Σισιλιάνος) υπέβαλαν εκ περιτροπής ερωτήσεις σχετικές με συγκεκριμένες δυσλειτουργίες κατά την απονομή της Δικαιοσύνης στη χώρα μας σήμερα. Και οι ανήκοντες στο δεύτερο πάνελ (ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος, ο επίτιμος αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Γαβρίλης και ο δικηγόρος και πρόεδρος του ΕΚΕΜΕ Νίκος Φραγκάκης) απάντησαν, εκ περιτροπής επίσης, σχολιάζοντας, εκθέτοντας τα αίτια και προτείνοντας τα καταλληλότερα μέτρα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Ακολούθησαν ερωτήσεις από το ακροατήριο. Τη συζήτηση συντόνισε ο επίτ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Στέφανος Ματθίας.

Με τις ερωτήσεις επισημάνθηκαν και συζητήθηκαν ιδίως τα ακόλουθα προβλήματα:

α) οι καθυστερήσεις κατά τον ορισμό δικασίμου και κατά την εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων, των αστικών και διοικητικών διαφορών, καθώς και ο φόρτος και η μεγάλη εκκρεμότητα σε όλα τα δικαστήρια των Αθηνών, ιδίως τα διοικητικά,

β) οι καθυστερήσεις στην ανάκριση, των σοβαρών ιδίως υποθέσεων,

γ) οι καθυστερήσεις κατά την αποδεικτική διαδικασία στις πολιτικές διαφορές, λόγω ιδίως του περιορισμού του ωραρίου,

δ) οι αλλεπάλληλες και συχνά αδικαιολόγητες αναβολές, όχι μόνο λόγω του περιορισμένου ωραρίου αλλά και για άλλους, προσχηματικούς ενίοτε, λόγους,

ε) η ταλαιπωρία των δικαζομένων και των μαρτύρων, εξαιτίας ιδίως του περιορισμού του ωραρίου και των συνακόλουθων αναβολών,

στ) τα εξεζητημένα δικονομικά απαράδεκτα, η εμμονή ορισμένων δικαστών σε αοριστίες και σε δικονομικές ακυρότητες, καθώς και η τυπολατρική αντιμετώπιση διαδικαστικών ζητημάτων,

ζ) η έλλειψη αξιόπιστης διαδικασίας για την εξώδικη επίλυση των περιουσιακών και των ιδιοκτησιακών διαφορών,

η) η χαλάρωση της υπηρεσίας Επιθεώρησης των δικαστών, θ) η συγκάλυψη ευθυνών που επιχειρείται ενίοτε από τους «συνδικαλιστές»,

ι) οι επανειλημμένες καταδίκες της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Στρασβούργου,

ια) τα δικονομικά προνόμια του δημοσίου, που καταλήγουν σε ανισότητα δικονομικών όπλων και

ιβ) οι ελλείψεις στη μηχανοργάνωση με αποτέλεσμα καθυστερήσεις στην καθαρογραφή των πρακτικών και των αποφάσεων.

Επισημάνθηκαν επίσης ορισμένες πρακτικές της πολιτικής εξουσίας οι οποίες προσβάλλουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ως χωριστής και ισότιμης πολιτειακής εξουσίας επιφορτισμένης με την τήρηση της νομιμότητας. Τέτοιες πρακτικές είναι ιδίως οι απόπειρες της πολιτικής εξουσίας να προϊδεάσει, με δηλώσεις, συνεντεύξεις κ.λπ., την κοινή γνώμη σχετικά με εκκρεμείς υποθέσεις, οι πιέσεις που ασκούνται ενίοτε, άμεσα ή έμμεσα, στη δικαστική κρίση, η οικειοποίηση από κυβερνητικούς παράγοντες δικαιοδοτικών κρίσεων, με τις οποίες προεξοφλούν τις αποφάσεις των δικαστηρίων, ο ανοίκειος και υπονομευτικός σχολιασμός ορισμένων δικαστικών αποφάσεων, με επακόλουθο η Δικαιοσύνη να μειώνεται στα μάτια του λαού, η απροθυμία της Διοίκησης να εκτελέσει δικαστικές αποφάσεις που δεν της είναι αρεστές ή η παρέλκυση εκτέλεσής τους ή, ακόμη, η άρνηση της πολιτικής εξουσίας να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις αυτές και με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, μολονότι όλες αυτές είναι, κατά το Σύνταγμα και κατά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, δεσμευτικές.